Blog : zondaggedachte

Jullie en luisteren naar ons
Ronald Heidanus

Jullie en luisteren naar ons

#zondaggedachte

Sinds dit schooljaar ben ik betrokken als één van de kwaliteitsondersteuners op een jenaplanschool in Tilburg. Een kleine school waar veel te ontwikkelen is. Een school waar door de jaren heen medewerkers voor verschillende uitdagingen hebben gestaan. Medewerkers die worstelden en uiteindelijk de school verlieten. En nu sinds dit schooljaar staat er een grotendeels nieuw team. Zijn we collectief, met z’n allen, de post-hbo jenaplanopleiding aan het volgen. Samen aan het ontwikkelen. En zijn we, misschien wel het meest belangrijk, collectief de visie van de school aan het herijken!

De uitdagingen van eerder zijn er nog steeds. Al heeft er duidelijk een accentverschuiving plaatsgevonden. Van worstelen naar

Lees verder

Zorgvuldig over de schutting
Ronald Heidanus

Zorgvuldig over de schutting

#zondaggedachte

Een kennis vroeg mij van de week advies. De vader wist niet zo goed wat te doen, maar wist wel dat iets ergens wrong. Een beklemmend gevoel van spanning omdat het voor de man niet klopte… De vader werd na een aanmelding teruggebeld door de schoolleider die hem adviseerde op een andere school in de wijk te gaan kijken. Het voelde als weggestuurd worden.

Dat hij met zijn gezin gaat verhuizen was mij al eerder ter ore gekomen. Dat een school gezocht werd voor het kind ook. Dat er een rondleiding was geweest werd ooit al genoemd, samen met dat ze enthousiast waren. Dat de aanmelding had plaatsgevonden was het laatste dat ik had meegekregen. Tot van de week dus.

Tijdens het telefoongesprek met de vader was de schoolleider duidelijk. Er was contact geweest met de school uit de andere regio, en op basis van de informatie rondom gedrag en uitslagen van de niet-methodetoetsen (in de volksmond ‘cito’s’) was het voorstel om een andere school uit dezelfde wijk te gaan verkennen. Het verwarde de vader. Verwarren omdat

Lees verder

Een eerste stap naar over
Ronald Heidanus

Een eerste stap naar over

#zondaggedachte

Deze week kreeg ik te horen dat de verwijzing naar het speciaal basisonderwijs richting een akkoord zou gaan. Dat de sbo-school de verantwoordelijkheid van de leerling, die niet meer bij ons op school kan zijn en lijkt te passen, op zich neemt. En heel eerlijk, dat doet pijn!

Pijn. Niet voor mij persoonlijk maar omdat het ons als school niet is gelukt de onderwijsomgeving voor deze leerling passend te maken. Pijn omdat dit proces een jaar eerder al is ingezet, een jaar waarin ik geen invloed heb gehad. Een jaar waar achteraf veel over te zeggen is, en van te leren is. Een jaar waar het vertrouwen in onze school bij ouders daalde. Alle hoop naar die andere school verplaatste, terecht of niet. Wanneer het vertrouwen en geloof weg is, wordt verbinden trekken en betekent het scheiden van wegen.

En naast pijn ook gedachten.

Lees verder

Ieder kind wil leren
Ronald Heidanus

Ieder kind wil leren

#zondaggedachte

In een fuik belanden. Dat kan. Ook als leerling, zo blijkt. En dat in een fuik terechtkomen is naast frustrerend ook nog eens benauwend. Lijkt me. Bij Pim gebeurde het dus, zo las ik van de week. En in die fuik belanden gebeurde niet zomaar. De achttien jarige jongen, die vanuit een reguliere basisschool via een school voor voortgezet speciaal onderwijs weer terug naar een reguliere school zwom, had in het speciaal onderwijs geen tweede moderne taal gehad. En dat betekende voor hem niet opstromen naar het vwo. Een weeffout in het systeem zou het zijn. Misschien. Met dyslexie en een ‘autismesoort die problemen geeft met talen’ was het wel gelukt. Misschien. Maar wat zegt dát eigenlijk over weeffouten?

Lees verder

Veilig jezelf zijn
Ronald Heidanus

Veilig jezelf zijn

#zondaggedachte

Soms waait er wat door het ondewijsland. Iets dat dan (voor even) in de spotlight staat. Een lerarentekort. Een te laag salaris of noem het salariskloof. Een te hoge werkdruk. Een nieuw curriculum punt nu. Onderwerpen die complex en klaarblijkelijk moeilijk op te lossen zijn. Het blijft me bezighouden: onderwerpen die het meest prachtige beroep raken. Ons prachtige beroep, een zinvol & zingevend vak dat om meesterschap schreeuwt! Hard geraakt door (politieke) meningen, door vinden van en door roepen over. Roepen dat afleidt van waar het in de kern om draait, de inhoud. Want inhoud vraagt bezinning, om nuance, om tijd en ruimte en om een dialoog. Met elkaar en met hen die invloed hebben op deze processen.

Deze week stonden breuken en een ‘leraar’ die een leerling naar zijn nek greep centraal. Uitgelicht. Het eerste thema, breuken, kan ik eigenlijk vrij snel loslaten. Omdat ik weet dat iedere leerkracht

Lees verder

Boeh! Cijfers Toch?
Ronald Heidanus

Boeh! Cijfers Toch?

#zondaggedachte

Deze week startten de cito-toetsen. En een van mijn collega’s was erg duidelijk, een hekel de boodschap. Een haat-liefdeverhouding met toetsen herken ik wel. Niet zozeer met toets op zichzelf, maar met de interpretatie en implementatie ervan. Want wat is een toets eigenlijk? De uitspraak van mijn collega en een artikel over cijfers deed mij denken aan jaren geleden.

Want ooit werkte ik voor een school binnen het voortgezet speciaal onderwijs (VSO). Mijn baas eiste op een bepaald moment een Programma van Toetsing en Afsluiting (PTA), een middel om (aanbod en) toetsmomenten in kaart te brengen. Hebben. Er waren een aantal collega’s gevonden om deze eis binnen de verschillende teams uiteen te zetten. En één van die collega’s stond in het handvaardigheidlokaal voor ons team. En zo goed en kwaad als het kon werd de boodschap van hogerhand medegedeeld. In alles was te merken dat het verhaal niet

Lees verder

Moeilijk en ouders
Ronald Heidanus

Moeilijk en ouders

#zondaggedachte

Ouders kunnen, ten opzichte van leerkrachten, soms zo moeilijk zijn!
Ikzelf trouwens ook. Als ouder. Althans.

Tijdens zo’n tienminutengesprek neem ik samen met mijn liefde altijd ons kind mee. En natuurlijk dwingen we daarmee een kindgesprek af. En dat wordt niet altijd even makkelijk ontvangen. Voor mij is de reden wel een simpele: het zichtbaar zijn van het ontwikkelingsproces van ons kind niet eenrichtingsverkeer is. Vanuit ieders perspectief kijken naar wat nodig is. En we willen onze kinderen leren naar zichzelf te kijken. Uiteraard is er ook nog het perspectief -of noem het visie- van de school, die wordt vertaald door dezelfde leerkracht. Op dat moment. In die groep.

Of die keer in groep 3 waar de leerkracht enthousiast vertelde over een nieuwe rekenkist. Nieuwsgierig nam ik het perspectief van mijn zoon in.

Lees verder

Weer meer kinderen naar het speciaal onderwijs
Ronald Heidanus

Weer meer kinderen naar het speciaal onderwijs

#zondaggedachte

Weer meer dan een jaar geleden. Omringd door wijze mensen zit ik aan grote ronde van tafels. In de aula van een scholengemeenschap luister ik naar de evaluatie door de directeur van een samenwerkingsverband. Hoor ik de directeur zeggen dat er een schooljaar eerder zevenenzeventig leerlingen zijn verwezen van het regulier onderwijs naar het speciaal onderwijs. Of het weer meer is ten opzichte van weer een schooljaar eerder weet ik niet. Op dat moment boeit het mij ook eigenlijk niet.

Percentages zijn helemaal niet interessant, zeker niet als het over en om kinderen gaat. Daarnaast kan iedere doorverwijzing een nieuwe ‘casus’ zijn. Een nieuwe mogelijkheid om lering te trekken. Het anders te doen. Voor hen, die weer meer kinderen. En is dat overigens niet precies waar onderwijs over gaat:

Lees verder