Ieder kind is een verhaal

Foto van Ronald Heidanus

Ronald Heidanus

Ieder kind is een verhaal

Ieder kind is een verhaal! En toch. Zelfs na mijn opleiding had ik nog geen idee. Voor de lerarenopleiding ontmoette ik Renée, een meisje van 14 jaar en meervoudig gehandicapt. Ze was blind en had het IQ van een pasgeboren baby. Ik moest (omdat ik stagiaire was) haar begeleiden, eten geven en haar verschonen. Ik weet nog dat ik een enorme weerstand voelde als 17-jarige puber. Zo’n kind kan toch geen contact maken? Dacht ik… LEES VERDER

Na het afronden van de lerarenopleiding confronteerde Robert mij met iets waarvan ik dacht dat alleen ik dat wist: “U heeft écht een hekel aan mij, hè!?” Verbaasd viel ik stil. Ik voelde me overvallen, omdat het hier niet ging over het inzetten van een slachtofferrol, maar om wat hij ten diepste voelde. Ik wist dat ik er nu niet meer omheen kon. Niet langer deed mijn gezag ertoe, vandaar zijn gedrag. Niet langer was er ruimte voor mijn autoriteit, omdat ik voor hem geen betrouwbare bron was. Robert was de volwassene, die het constructieve conflict niet schuwde. Maar wat was eigenlijk zijn verhaal… LEES VERDER

En ik denk aan Willem. Die een paar jaar na het eerder verlaten van de school resoluut een ander pad koos. Ik had een zwak voor hem. Hij was anders. Een punker. En op zoek. Naar ‘wie ben ik, en wat is mijn omgeving?’ Hij had al eerder een groot aantal scholen versleten, woonde niet meer thuis, en verliet niet alleen de school maar ook het gezinsvervangend tehuis. Niemand kon hem raken. Ook ik niet. Ik behoorde tot het tegenwerkende systeem. En erger nog, ik deed er aan mee. In zijn laatste brief schreef hij de woorden: “Ik ben toch maar iedereen tot last.” Maar hij was dit alleszins… LEES VERDER

Of Lieke, die mij ooit leerde dat ‘druk in je hoofd voelen’ ook letterlijk druk voelen is: Als een ballon in je hoofd die van binnen tegen je schedel drukt. Lieke, die na haar diagnose zó boos was dat ze een spandoek maakte, kliko’s aan de straatkant zette en de wereld haar tekst deelde: “Ik ben gehandicapt!” Maar nog niet misschien… LEES VERDER

Het kost tijd, en vooral inspanning.
De wil om het verhaal van de ander werkelijk te verstaan.

Maar ken je het verhaal van het kind, dan zit je er aan vast.
En ben je er onderdeel van.

Laat een reactie achter

Dit zijn de laatste berichten

De Inclusieve School
Ronald Heidanus

De gemeenschapsschool

In de levendige gangen van basisschool De Barricade klopt een ander ritme. Deze school is niet louter een gebouw met klaslokalen, maar ademt als een

Lees meer »
De Inclusieve School
Ronald Heidanus

Imperfectie als drijfveer

De klas zoemde zachtjes. Een mengeling van krassende potloden, gefluisterde vragen, wat hoesten en het zachte getik van de klok. De meester glimlachte. Niet lang

Lees meer »
De Inclusiepedagoog
Ronald Heidanus

Ieder kind is een verhaal

Ieder kind is een verhaal! En toch. Zelfs na mijn opleiding had ik nog geen idee. Voor de lerarenopleiding ontmoette ik Renée, een meisje van

Lees meer »
De Inclusiepedagoog
Ronald Heidanus

Een klik met ieder kind

“Soms klikt het gewoon niet met iemand,” hoor ik de ouder zeggen. Met een: “Ik heb dat op mijn werk ook wel eens,” wordt enige

Lees meer »
De Inclusieve School
Ronald Heidanus

Gunnen uitvechten in de media

Het was me een weekje wel. De verkiezingen op hoogspanning, met een Trumpiaanse nasleep over de uitslag. En over de mogelijk eerste homoseksuele premier. Je

Lees meer »
De Inclusiepedagoog
Ronald Heidanus

Als een kaartenhuis

Tijdens het openingsspel werd hij door de gymdocent een eerste keer aan de kant gezet!? Hij deed ogenschijnlijk iets verkeerd. Met een blik van onbegrip

Lees meer »