Als ik het goed begrijp maakt een beloning het onderwijs een stuk aantrekkelijker!? Daar denkt Dan Pink overigens heel anders over!?
Mooie woorden, echter zal er een nog grotere kloof ontstaan tussen minder functionerende en excellente leerkrachten. Dit zal de sfeer en cultuur in het onderwijs niet ten goede komen. En ik durf zelfs te stellen dat het ‘vriendjespolitiek’ in de hand werken! Uit ethisch oogpunt zal ik de drie voorbeelden uit mijn context niet toelichten. Het gebeurt, nu al!
Ik kan me niet voorstellen dat leerkrachten dit zien zitten, ik in ieder geval zeker niet! Gelukkig denken de bonden en de AVS er ook zo over. Er zal mijn inziens eerst eens gewerkt moeten worden aan eerlijke en transparante intervisiebijeenkomsten, ‘peerreview’. Wanneer leerkrachten leren van en met elkaar zal het taboe van zelfreflectie en evaluatie doorbroken worden. Wellicht ontstaan er zelfs broedplaatsen waarin nieuwe ideeën, invalshoeken en methoden kunnen worden onderzocht en uitgewerkt…
De vraag is of het de taak is van het management om deze bijeenkomsten in goede banen te leiden. Een leerkracht mag en kan ook eigen regie pakken! Het is van elkaar talenten zien en de juiste mensen op de juiste plek te zetten. Hierdoor ontstaat op mobiliteit op een natuurlijke wijze! Dit zou ervoor kunnen zorgen dat persoonlijke ontwikkeling gestimuleerd wordt en daarmee zal er een kwaliteitsimpuls gegeven worden aan de ontwikkeling van een school en/of de organisatie. Dat daar tijd en ruimte voor nodig is moge duidelijk zijn! Geld van de ‘prestatiebeloning’ spreiden wellicht?
Dat het geld dat wordt vrijgemaakt voor de prestatiebeloning nagenoeg gelijk is aan de bezuiniging op Passend Onderwijs vind ik vreemd! Ik weet dat Passend Onderwijs en het advies ‘Excellente leraren als inspirerend voorbeeld’ los van elkaar staan en aparte discussies zijn. Echter kan geld maar éénmaal worden uitgegeven. Waar moet nu de nadruk op worden gelegd?
Alle (zorg)leerlingen moeten met een goed opgeleide en gemotiveerde leerkracht in het regulier onderwijs moeten kunnen functioneren. Er zijn genoeg leerkrachten die het beste voor hebben met deze leerlingen, welke problematiek er dan ook aan ten grondslag ligt. Dat het een andere en specifieke aanpak behoeft moge duidelijk zijn. Gedrag van leerlingen heeft een functie, is een wijze van communicatie en soms een uiting van onmacht. Is zo’n leerkracht niet een excellente leerkracht? Vaak hebben deze leerkrachten maar één doel: het welbevinden van de leerkracht, niet meer geld verdienen!
Wanneer klassen alleen maar blijven groeien gaat het bovenstaande al niet meer op want dan is er geen tijd meer voor ‘peerreview’ of ‘zorgverlening’ (lees: aanpassen van de onderwijsomgeving). Het huidige schoolsysteem onder de loep nemen lijkt me daarom niet overbodig. En neem dan direct alle wetenschappelijke onderzoeken over de ontwikkeling van kinderen met en/of zonder label mee. Zet gelden anders in… Dat is toch een veel interessanter onderzoek?
(Lezen hierover kost mij trouwens alleen maar eigen tijd en levert mij een hoop motivatie op!)
Ook in Nederland is dat mogelijk, maar er is dan wel een cultuuromslag nodig! Anders denken! Het onderwijs niet Passend maken, maar juist meer Inclusief. Er is in Finland goed en zorgvuldig over onderwijs nagedacht, er zit toekomstvisie achter, er is respect voor de goed opgeleide leerkracht en de opbrengsten zijn meer dan prima!
Nee, inspireren en een ideaal hebben kost geen geld het vergt alleen wat tijd…
1 Comment
Precies!
Ik heb een flinke kater overgehouden aan de zgn. 'functiemix'. Het hele proces heeft mij juist eerder gedemotiveerd dan gemotiveerd, wat volgens mij de bedoeling is van de functiemix en de prestatiebeloning. Bij mij op school merk ik dat er onvrede over heerst onder de collega's docenten. Als ik eerlijk ben, voel ik me eerder bij het deel excellente docenten horen, dan bij het deel niet-excellente docenten. Waar licht de maatstaf dan? Wat valt er voor mij nog te verbeteren. Zeg het me, ik wil dat graag.
Aan de andere kant, voel ik soms een onmacht, door grote klassen en het toenemende aantal rugzakleerlingen (straks ook nog zonder rugzak). Verwachtingen en verantwoordelijkheden nemen alsmaar toe. Het moet toch allemaal blijven draaien. En dan wel zo goed mogelijk, want oh, de inspectie en zijn rode kaarten…..
Onderwijs in de basis is voor mij heel inspirerend en uitdagend, maar met alle regels, bezuinigingen en verwachtingen gaat voor mij de lol er af.