Het is begin januari 2007, mijn eerste echte werkdag. Als leerkracht. Ik stap met frisse moed en een open blik een leeg lokaal binnen. Althans, niet helemaal leeg: er staan een tafel, vijf stoelen en een bureaustoel. Aan de muur hangt een whiteboard en de stift ligt gevallen en uitgedroogd op de grond. In een kast die leeg blijkt te zijn, kijk ik of er een methode te vinden is. Zelfs de hoop op meerdere boeken vervliegt bij het zien van de lege planken. Geen pennen, potloden of papier. Niets.
Wonder boven wonder raak ik niet in paniek. Sterker, vanuit de leegte voel ik onbegrensde mogelijkheden ontstaan.
Als de leerlingen, ieder met hun rugzak en eigen bagage, het lokaal binnenlopen kijken ze mij met verbazing aan. De ruimte lijkt ze te intimideren, maar de stevige handdruk en het eerste oogcontact laat de rust terugkeren. De leegte verrast ze, evenals onze eerste ontmoeting een moment later.
Rond de tafel ontstaat een verkenning. Vragen wisselen elkaar af, van onduidelijkheid via verwachtingen naar verlangens. Van oude pijn naar talenten en passie. De ochtend vliegt om en mijn luisteren blijkt de basis voor onze reis. ‘Niets’ gedaan en toch zo veel uitgezet.
Het lege lokaal, voor mij de metafoor van waaruit alles kan ontstaan.
Het lege lokaal, van waaruit ik intuïtief volg wat zich aandient.
Het lege lokaal, waarin ik leiding neem over wat mij te doen staat.
Achteraf is er regelmatig met verbazing gereageerd op mijn start. Mij heeft het juist de ‘baas’ in verbazing losgemaakt. Het heeft mijn innerlijk kompas ontsluiert.
Ik geloof dat iedere leerkracht die verantwoordelijkheid en regie neemt over hun eigen onderwijs bijdraagt aan meer betrokkenheid en welbevinden van leerlingen. En dat vraagt het verbinden van kennis, intuïtief werken en tact.
In alles wat doe start ik vanuit ‘het lege lokaal’. Met een open blik en door zuiver te communiceren stel ik vooral veel vragen. Raken en geraakt worden als voedingsbodem. Luisteren en ontsluieren als vaardigheden. Wat het oplevert is een duidelijk en concreet beeld wat jij nodig hebt. Of wat de situatie vraagt. Een leerkracht die zich vrij voelt om te handelen draagt altijd bij aan meer gevoel van relatie, gevoel van competentie en gevoel van autonomie.
En dat gevoel, dat gun ik iedereen!
