stemvdlln |

Een eerste stap naar over

By Ronald Heidanus
10 februari 2019
onderwijs

#zondaggedachte

Deze week kreeg ik te horen dat de verwijzing naar het speciaal basisonderwijs richting een akkoord zou gaan. Dat de sbo-school de verantwoordelijkheid van de leerling, die niet meer bij ons op school kan zijn en lijkt te passen, op zich neemt. En heel eerlijk, dat doet pijn!

Pijn. Niet voor mij persoonlijk maar omdat het ons als school niet is gelukt de onderwijsomgeving voor deze leerling passend te maken. Pijn omdat dit proces een jaar eerder al is ingezet, een jaar waarin ik geen invloed heb gehad. Een jaar waar achteraf veel over te zeggen is, en van te leren is. Een jaar waar het vertrouwen in onze school bij ouders daalde. Alle hoop naar die andere school verplaatste, terecht of niet. Wanneer het vertrouwen en geloof weg is, wordt verbinden trekken en betekent het scheiden van wegen.

En naast pijn ook gedachten.

Lees verder

Boeh! Cijfers Toch?

By Ronald Heidanus
20 januari 2019
onderwijs

#zondaggedachte

Deze week startten de cito-toetsen. En een van mijn collega’s was erg duidelijk, een hekel de boodschap. Een haat-liefdeverhouding met toetsen herken ik wel. Niet zozeer met toets op zichzelf, maar met de interpretatie en implementatie ervan. Want wat is een toets eigenlijk? De uitspraak van mijn collega en een artikel over cijfers deed mij denken aan jaren geleden.

Want ooit werkte ik voor een school binnen het voortgezet speciaal onderwijs (VSO). Mijn baas eiste op een bepaald moment een Programma van Toetsing en Afsluiting (PTA), een middel om (aanbod en) toetsmomenten in kaart te brengen. Hebben. Er waren een aantal collega’s gevonden om deze eis binnen de verschillende teams uiteen te zetten. En één van die collega’s stond in het handvaardigheidlokaal voor ons team. En zo goed en kwaad als het kon werd de boodschap van hogerhand medegedeeld. In alles was te merken dat het verhaal niet

Lees verder

Moeilijk en ouders

By Ronald Heidanus
13 januari 2019
onderwijs,opvoeding

#zondaggedachte

Ouders kunnen, ten opzichte van leerkrachten, soms zo moeilijk zijn!
Ikzelf trouwens ook. Als ouder. Althans.

Tijdens zo’n tienminutengesprek neem ik samen met mijn liefde altijd ons kind mee. En natuurlijk dwingen we daarmee een kindgesprek af. En dat wordt niet altijd even makkelijk ontvangen. Voor mij is de reden wel een simpele: het zichtbaar zijn van het ontwikkelingsproces van ons kind niet eenrichtingsverkeer is. Vanuit ieders perspectief kijken naar wat nodig is. En we willen onze kinderen leren naar zichzelf te kijken. Uiteraard is er ook nog het perspectief -of noem het visie- van de school, die wordt vertaald door dezelfde leerkracht. Op dat moment. In die groep.

Of die keer in groep 3 waar de leerkracht enthousiast vertelde over een nieuwe rekenkist. Nieuwsgierig nam ik het perspectief van mijn zoon in.

Lees verder

Als een bolster werken aan leren

By Ronald Heidanus
9 januari 2018
onderwijs,opvoeding

De bus stopt en ik stap uit. Op weg naar school raap ik van de grond een kastanje op. Wat is de herfst toch een mooi jaargetijde. De natuur op zijn mooist. Een kastanje, een gift. Je hoeft je enkel te bukken. Een kastanje. Laatst liet een collega mij een hand vol eikels zien. ‘Alle een eikel en toch zo verschillend,’ voegde hij er aan toe. Mooi. En waar. En net als dit verschil vermoed ik dat deze kastanje vandaag het verschil gaat maken.

In de klas ontvouwen zich de dagelijkse routines. De overeenkomsten met een dag eerder. Nog even een moeder die gedag zegt. De andere aanspreken op dat de dag echt begonnen is voor de leerlingen. De kring wordt geformeerd en de liedjes gezongen. De dag bij naam benoemd, de datum als cijfer besproken en het weer beschouwd. Het eerste half uur weinig bijzonderheden. Nou ja. Alleen dat Gabri wel een aantal keren op zijn plek wordt gezet;

Lees verder

Kastanjes uit het vuur

By Ronald Heidanus
6 januari 2018
onderwijs

Tijdens het overleg stormt een onderwijsassistent het kantoor binnen. “Er is wéér iets met Gabri.” Weer!? De directeur van de school kijkt mij aan, knipoogt en het wenken van diens hoofd zet mij in beweging.

Een schooljaar eerder heb ik twee dagdelen in de groep meegedraaid. Beschouwd. Gecoacht. On the job het proces ondersteund. Ik ken Gabri. Redelijk goed ook. We hebben die eerdere keren vaak met elkaar gesproken. Hij in de knel en ik mocht samen met hem onderzoeken waarom. Gabri, een leuke jongen die moeite heeft met sociale interacties, zijn eigen emoties te uiten en het begrijpen van zijn omgeving. Een precaire thuissituatie ook. En een enthousiast, hulpvaardig en nieuwsgierig kind die het graag ‘goed’ wil doen! Hij wil erbij horen.

Samen met de directeur loop ik de school uit richting de speelplaats. De speelplaats met een klimtoestel en genoeg ruimte om te bewegen, afgezet door een hek. Wanneer we aankomen lopen zie ik Gabri al tegen het hek aan staan. Buiten de speelplaats. Ik blijf me verwonderen over hoe het kan dat zijn dikke tranen op zijn wangen blijven hangen. Een mooi evenals verdrietig beeld.

Lees verder

Perceptie op straf

By Ronald Heidanus
16 november 2017
onderwijs

Mijn vouwfiets zet ik op slot in de personeelsstalling en ik loop in de richting van de zijingang van de school. Wanneer je de deur opent kom je in een lange, smalle hal die aan weerszijden vol staat met kluisjes. Deze ingang grenst ook aan lokaal 000. Zo’n vet nummer! Vind ik. Lokaal nul. Niet zomaar één nul, nee drie. Op een rij.

Als ik de school binnenstap en de hal betreed zie ik rechts in mijn ooghoek een leerling zitten. In een split second maak ik in gedachten een shift naar dat wat ik eerder meemaakte. Pijn van op de scholen waar ik ooit werkte. Terug naar het verleden en herbeleven. Herbeleven van alle -negatieve- situaties waarop een leerling uiteindelijk op de gang belandde. Naar de gang werd gesleept.

Lees verder

Wie de broek past

By Ronald Heidanus
9 oktober 2017
onderwijs,opvoeding

Het regent. Naar buiten gaan zit er deze ochtend voor de kinderen niet in. Er is zelfs al rekening mee gehouden. In de speelzaal is een soort apenkooiopstelling klaargezet. Maar voordat ze gaan spelen wordt de bak met gymschoenen door een kind opgehaald. Als iedereen in de kring zit worden ze uitgedeeld. Tegelijkertijd met het uitdelen wordt verteld dat de trui en broek uitgedaan moeten worden.

Moeten.
Ja.

Lees verder

Gewóón praten

By Ronald Heidanus
12 juli 2017
onderwijs,opvoeding

Voor mij is er ogenschijnlijk niets aan de hand. Sterker, de les liep eigenlijk heel goed: een strakke, sterke instructie, inoefening en ruimte om zelf te oefenen. Ja, ergens merk ik wel wat spanning. ‘Het niet helemaal in je hum zijn’, zoals ik dat vroeger altijd hoorde. Wanneer ik met een verkeerd been uit bed stapte. Net iets te weinig of juist te vast geslapen had. Zo’n dag loopt dan altijd net even iets anders. Dan verwacht. Uit alle macht probeerde ik me dan aan routines vast te houden. Maar steeds het gevoel dat ik net een stap te laat was. Alsof de klok mij op de hielen zat. Niet de ruimte om mezelf te resetten.

Lees verder

Ik ben geen probleemkind

By Ronald Heidanus
15 mei 2017
opvoeding

‘Ik ben geen probleemkind.
Ik ben een uitdaging.’ – 2DOC

Geen kind? Jong overvraagd.
Geen probleem? Bagage genoeg.

Praten over gevoelens.
Kwetsbaarheid als thema.
Niet geleerd.
Niet gezien.
Niet begrepen.
Ongrijpbaar.
Ogenschijnlijk.

Lees verder

Observeren, observeren, observeren

By Ronald Heidanus
14 mei 2017
onderwijs,opvoeding

Met een kruk op wieltjes rol ik door groep 2. De meeste kinderen zijn taakgericht aan het werk. Soms help ik wat. Soms zet ik wat aan. Soms zorg ik voor de gevraagde bevestiging. En soms duw ik een kind over een figuurlijke drempel. Meer dan bijsturen en bewust maken is eigenlijk niet nodig. Nou ja, genieten dan. Oké, dat wel.

Als ik mij omdraai zie ik Ridley Karim een duw geven. Niet een harde, maar wel hard genoeg om Karim te doen verwonderen. “Dat mag niet,” wordt gezegd en Karim speelt verder. Wanneer dit voor Ridley niet genoeg is duwt hij nog een keer. Iets harder deze keer.

Lees verder

Blog : stemvdlln