Blog : veiligheid

Veilig jezelf zijn
Ronald Heidanus

Veilig jezelf zijn

#zondaggedachte

Soms waait er wat door het ondewijsland. Iets dat dan (voor even) in de spotlight staat. Een lerarentekort. Een te laag salaris of noem het salariskloof. Een te hoge werkdruk. Een nieuw curriculum punt nu. Onderwerpen die complex en klaarblijkelijk moeilijk op te lossen zijn. Het blijft me bezighouden: onderwerpen die het meest prachtige beroep raken. Ons prachtige beroep, een zinvol & zingevend vak dat om meesterschap schreeuwt! Hard geraakt door (politieke) meningen, door vinden van en door roepen over. Roepen dat afleidt van waar het in de kern om draait, de inhoud. Want inhoud vraagt bezinning, om nuance, om tijd en ruimte en om een dialoog. Met elkaar en met hen die invloed hebben op deze processen.

Deze week stonden breuken en een ‘leraar’ die een leerling naar zijn nek greep centraal. Uitgelicht. Het eerste thema, breuken, kan ik eigenlijk vrij snel loslaten. Omdat ik weet dat iedere leerkracht

Lees verder

Boeh! Cijfers Toch?
Ronald Heidanus

Boeh! Cijfers Toch?

  • By Ronald Heidanus
  • 20 januari 2019
  • onderwijs

#zondaggedachte

Deze week startten de cito-toetsen. En een van mijn collega’s was erg duidelijk, een hekel de boodschap. Een haat-liefdeverhouding met toetsen herken ik wel. Niet zozeer met toets op zichzelf, maar met de interpretatie en implementatie ervan. Want wat is een toets eigenlijk? De uitspraak van mijn collega en een artikel over cijfers deed mij denken aan jaren geleden.

Want ooit werkte ik voor een school binnen het voortgezet speciaal onderwijs (VSO). Mijn baas eiste op een bepaald moment een Programma van Toetsing en Afsluiting (PTA), een middel om (aanbod en) toetsmomenten in kaart te brengen. Hebben. Er waren een aantal collega’s gevonden om deze eis binnen de verschillende teams uiteen te zetten. En één van die collega’s stond in het handvaardigheidlokaal voor ons team. En zo goed en kwaad als het kon werd de boodschap van hogerhand medegedeeld. In alles was te merken dat het verhaal niet

Lees verder

Moeilijk en ouders
Ronald Heidanus

Moeilijk en ouders

#zondaggedachte

Ouders kunnen, ten opzichte van leerkrachten, soms zo moeilijk zijn!
Ikzelf trouwens ook. Als ouder. Althans.

Tijdens zo’n tienminutengesprek neem ik samen met mijn liefde altijd ons kind mee. En natuurlijk dwingen we daarmee een kindgesprek af. En dat wordt niet altijd even makkelijk ontvangen. Voor mij is de reden wel een simpele: het zichtbaar zijn van het ontwikkelingsproces van ons kind niet eenrichtingsverkeer is. Vanuit ieders perspectief kijken naar wat nodig is. En we willen onze kinderen leren naar zichzelf te kijken. Uiteraard is er ook nog het perspectief -of noem het visie- van de school, die wordt vertaald door dezelfde leerkracht. Op dat moment. In die groep.

Of die keer in groep 3 waar de leerkracht enthousiast vertelde over een nieuwe rekenkist. Nieuwsgierig nam ik het perspectief van mijn zoon in.

Lees verder

Weer meer kinderen naar het speciaal onderwijs
Ronald Heidanus

Weer meer kinderen naar het speciaal onderwijs

#zondaggedachte

Weer meer dan een jaar geleden. Omringd door wijze mensen zit ik aan grote ronde van tafels. In de aula van een scholengemeenschap luister ik naar de evaluatie door de directeur van een samenwerkingsverband. Hoor ik de directeur zeggen dat er een schooljaar eerder zevenenzeventig leerlingen zijn verwezen van het regulier onderwijs naar het speciaal onderwijs. Of het weer meer is ten opzichte van weer een schooljaar eerder weet ik niet. Op dat moment boeit het mij ook eigenlijk niet.

Percentages zijn helemaal niet interessant, zeker niet als het over en om kinderen gaat. Daarnaast kan iedere doorverwijzing een nieuwe ‘casus’ zijn. Een nieuwe mogelijkheid om lering te trekken. Het anders te doen. Voor hen, die weer meer kinderen. En is dat overigens niet precies waar onderwijs over gaat:

Lees verder

LocHal in beeld
Ronald Heidanus

LocHal in beeld

  • By Ronald Heidanus
  • 4 januari 2019
  • onderwijs

Wat. Een. Magistraal. Gebouw! De LocHal, waar onder andere de nieuwe bibliotheek is neergestreken.

Gistermiddag bracht ik samen met mijn gezin een bezoek de grote fabriekshal nabij het station. De Spoorzone heeft er een icoon bij. Misschien wel de mooiste bibliotheek van Nederland. De Benelux… Europa?

Ooit was de naam Gebouw 60. De Locomotiefhal, waar in de tijd locomotieven van de Nederlandse Spoorwegen werden gerepareerd. Het 18 meter hoge gebouw is overigens niet te missen. En omdat ik dagelijks met het openbaar vervoer reis heb ik de transformatie op de voet kunnen volgen. Na het strippen was het indrukwekkend om te zien hoe een geraamte langzaam weer body kreeg. Een eigen ‘gezicht’.

Naast de bibliotheek is er in het multifunctionele gebouw van alles te vinden, naast

Lees verder

Focus als het probleem #1
Ronald Heidanus

Focus als het probleem #1

Probleemkleuters. Natuurlijk raakt ook mij dit stigma. Het woord. De letters die worden gegeven aan de jonge mensen die op de drempel van de meest boeiende tijd van hun leven staan. Leren lezen, schrijven en zich leren te verhouden tot zichzelf, anderen en de wereld. De meest boeiende tijd op de plek die ‘school’ wordt genoemd. Je bent vier/vijf jaar, gaat voor het eerst naar school en laat gedrag zien dat niet handig is. Het lijkt dus een reden om een ‘stempel’ te krijgen. Probleemkleuter*. Toch is het belangrijk om voorbij de schaduw van het woord te kijken.

Want als kind heb je het natuurlijk geluk dat je in Nederland bent geboren. Leeft. Opgroeit. Nederland, waar mensen leven die tolerant zijn. Een land waarin wordt geluisterd om te begrijpen. Een land waarin de leerkracht jouw voorbeeld is. De ware leermeester. Want geen enkele leerkracht ontbreekt het aan de wil. De wil ieder kind bij de groep te houden. Iedereen wil erbij horen, ook -of misschien wel juist- de kleuters. Niemand wil een kind reduceren tot een beheersbare betiteling. Maar wat is er dan aan de hand?

Lees verder

Als een bolster werken aan leren
Ronald Heidanus

Als een bolster werken aan leren

De bus stopt en ik stap uit. Op weg naar school raap ik van de grond een kastanje op. Wat is de herfst toch een mooi jaargetijde. De natuur op zijn mooist. Een kastanje, een gift. Je hoeft je enkel te bukken. Een kastanje. Laatst liet een collega mij een hand vol eikels zien. ‘Alle een eikel en toch zo verschillend,’ voegde hij er aan toe. Mooi. En waar. En net als dit verschil vermoed ik dat deze kastanje vandaag het verschil gaat maken.

In de klas ontvouwen zich de dagelijkse routines. De overeenkomsten met een dag eerder. Nog even een moeder die gedag zegt. De andere aanspreken op dat de dag echt begonnen is voor de leerlingen. De kring wordt geformeerd en de liedjes gezongen. De dag bij naam benoemd, de datum als cijfer besproken en het weer beschouwd. Het eerste half uur weinig bijzonderheden. Nou ja. Alleen dat Gabri wel een aantal keren op zijn plek wordt gezet;

Lees verder

Kastanjes uit het vuur
Ronald Heidanus

Kastanjes uit het vuur

  • By Ronald Heidanus
  • 6 januari 2018
  • onderwijs

Tijdens het overleg stormt een onderwijsassistent het kantoor binnen. “Er is wéér iets met Gabri.” Weer!? De directeur van de school kijkt mij aan, knipoogt en het wenken van diens hoofd zet mij in beweging.

Een schooljaar eerder heb ik twee dagdelen in de groep meegedraaid. Beschouwd. Gecoacht. On the job het proces ondersteund. Ik ken Gabri. Redelijk goed ook. We hebben die eerdere keren vaak met elkaar gesproken. Hij in de knel en ik mocht samen met hem onderzoeken waarom. Gabri, een leuke jongen die moeite heeft met sociale interacties, zijn eigen emoties te uiten en het begrijpen van zijn omgeving. Een precaire thuissituatie ook. En een enthousiast, hulpvaardig en nieuwsgierig kind die het graag ‘goed’ wil doen! Hij wil erbij horen.

Samen met de directeur loop ik de school uit richting de speelplaats. De speelplaats met een klimtoestel en genoeg ruimte om te bewegen, afgezet door een hek. Wanneer we aankomen lopen zie ik Gabri al tegen het hek aan staan. Buiten de speelplaats. Ik blijf me verwonderen over hoe het kan dat zijn dikke tranen op zijn wangen blijven hangen. Een mooi evenals verdrietig beeld.

Lees verder

Wie de broek past
Ronald Heidanus

Wie de broek past

Het regent. Naar buiten gaan zit er deze ochtend voor de kinderen niet in. Er is zelfs al rekening mee gehouden. In de speelzaal is een soort apenkooiopstelling klaargezet. Maar voordat ze gaan spelen wordt de bak met gymschoenen door een kind opgehaald. Als iedereen in de kring zit worden ze uitgedeeld. Tegelijkertijd met het uitdelen wordt verteld dat de trui en broek uitgedaan moeten worden.

Moeten.
Ja.

Lees verder

Beschikbaar (en) op papier
Ronald Heidanus

Beschikbaar (en) op papier

Beschikbaar kun je altijd zijn. Het is een ‘keuze’. Voorbij het ‘mythische’ mindset een vorm van zijn. Ja, het kost wat energie. En ja, het is belangrijk je eigen grenzen hierin te bewaken. Maar het kan. Echt! En tijd, ruimte en lesprogramma’s zijn slechts excuses die je vasthouden in je eigen mentale gevangenis…

Waarom zo’n stellig statement?
Omdat ik denk dat beschikbaarheid de kern van tact is!

Het was Teun die mij met zijn concrete ervaring er van bewust maakte dat het gevoel van beschikbaarheid al zo dichtbij te vinden is. Hij deelde één van zijn ervaringen met mij. Deze ervaring raakte mij. Diep. Hij voelde zich niet gehoord. Herkenbaar. Vroeger, maar zelfs ook tegenwoordig nog wel…

“Meneer, mag ik een privégesprek op de gang met u?”

Lees verder