Blog : vertrouwen

Veilig jezelf zijn
Ronald Heidanus

Veilig jezelf zijn

#zondaggedachte

Soms waait er wat door het ondewijsland. Iets dat dan (voor even) in de spotlight staat. Een lerarentekort. Een te laag salaris of noem het salariskloof. Een te hoge werkdruk. Een nieuw curriculum punt nu. Onderwerpen die complex en klaarblijkelijk moeilijk op te lossen zijn. Het blijft me bezighouden: onderwerpen die het meest prachtige beroep raken. Ons prachtige beroep, een zinvol & zingevend vak dat om meesterschap schreeuwt! Hard geraakt door (politieke) meningen, door vinden van en door roepen over. Roepen dat afleidt van waar het in de kern om draait, de inhoud. Want inhoud vraagt bezinning, om nuance, om tijd en ruimte en om een dialoog. Met elkaar en met hen die invloed hebben op deze processen.

Deze week stonden breuken en een ‘leraar’ die een leerling naar zijn nek greep centraal. Uitgelicht. Het eerste thema, breuken, kan ik eigenlijk vrij snel loslaten. Omdat ik weet dat iedere leerkracht

Lees verder

Moeilijk en ouders
Ronald Heidanus

Moeilijk en ouders

#zondaggedachte

Ouders kunnen, ten opzichte van leerkrachten, soms zo moeilijk zijn!
Ikzelf trouwens ook. Als ouder. Althans.

Tijdens zo’n tienminutengesprek neem ik samen met mijn liefde altijd ons kind mee. En natuurlijk dwingen we daarmee een kindgesprek af. En dat wordt niet altijd even makkelijk ontvangen. Voor mij is de reden wel een simpele: het zichtbaar zijn van het ontwikkelingsproces van ons kind niet eenrichtingsverkeer is. Vanuit ieders perspectief kijken naar wat nodig is. En we willen onze kinderen leren naar zichzelf te kijken. Uiteraard is er ook nog het perspectief -of noem het visie- van de school, die wordt vertaald door dezelfde leerkracht. Op dat moment. In die groep.

Of die keer in groep 3 waar de leerkracht enthousiast vertelde over een nieuwe rekenkist. Nieuwsgierig nam ik het perspectief van mijn zoon in.

Lees verder

Weer meer kinderen naar het speciaal onderwijs
Ronald Heidanus

Weer meer kinderen naar het speciaal onderwijs

#zondaggedachte

Weer meer dan een jaar geleden. Omringd door wijze mensen zit ik aan grote ronde van tafels. In de aula van een scholengemeenschap luister ik naar de evaluatie door de directeur van een samenwerkingsverband. Hoor ik de directeur zeggen dat er een schooljaar eerder zevenenzeventig leerlingen zijn verwezen van het regulier onderwijs naar het speciaal onderwijs. Of het weer meer is ten opzichte van weer een schooljaar eerder weet ik niet. Op dat moment boeit het mij ook eigenlijk niet.

Percentages zijn helemaal niet interessant, zeker niet als het over en om kinderen gaat. Daarnaast kan iedere doorverwijzing een nieuwe ‘casus’ zijn. Een nieuwe mogelijkheid om lering te trekken. Het anders te doen. Voor hen, die weer meer kinderen. En is dat overigens niet precies waar onderwijs over gaat:

Lees verder

Een reis vol gedragen onderwijs
Ronald Heidanus

Een reis vol gedragen onderwijs

  • By Ronald Heidanus
  • 3 januari 2019
  • onderwijs

30 december 2018

Waar ik een jaar eerder dankbaar was voor een harde val, zo’n neus-op-de-feiten-val, heb ik mij dit jaar gedragen gevoeld. En dat dragen verwoord precies waar voor mij onderwijs over gaat. Het dragen van. Totdat de ander heeft leren dragen. Gedragen worden vanuit onvoorwaardelijk vertrouwen en openheid, zuiver en volwassen communiceren en waar kennis en ervaringen zijn verbonden. Vallen, opstaan en leren dragen dus.

Gedragen onderwijs, onderwijs waar de leerkracht centraal staat, de ander educeert, meeneemt en waar de ontwikkeling van kinderen leidend is. Waar gewerkt wordt vanuit het statement dat ieder kind wil leren en ieder kind erbij wil horen! Waar het roepen en ‘iets vinden’ wordt omgezet in daden. Acties. Oppakken en

Lees verder

de shit
Ronald Heidanus

de shit

  • By Ronald Heidanus
  • 26 oktober 2018
  • onderwijs

Het is zo herkenbaar. Dat gevoel te hebben ‘de shit’ van iemand anders op te moeten lossen. Dat ‘de uitdaging’ al eerder aangegaan had mogen worden. Dat.

Het vraagt zelfvertrouwen. Het lef om dit gevoel zichtbaar en concreet te maken. Het lef om dit uit te spreken. Weten dat ‘de shit’ soms niet jou ligt. Het lef om kwetsbaar de ‘hoe dan’-vraag te stellen!

Het vraagt

Lees verder

Als een bolster werken aan leren
Ronald Heidanus

Als een bolster werken aan leren

De bus stopt en ik stap uit. Op weg naar school raap ik van de grond een kastanje op. Wat is de herfst toch een mooi jaargetijde. De natuur op zijn mooist. Een kastanje, een gift. Je hoeft je enkel te bukken. Een kastanje. Laatst liet een collega mij een hand vol eikels zien. ‘Alle een eikel en toch zo verschillend,’ voegde hij er aan toe. Mooi. En waar. En net als dit verschil vermoed ik dat deze kastanje vandaag het verschil gaat maken.

In de klas ontvouwen zich de dagelijkse routines. De overeenkomsten met een dag eerder. Nog even een moeder die gedag zegt. De andere aanspreken op dat de dag echt begonnen is voor de leerlingen. De kring wordt geformeerd en de liedjes gezongen. De dag bij naam benoemd, de datum als cijfer besproken en het weer beschouwd. Het eerste half uur weinig bijzonderheden. Nou ja. Alleen dat Gabri wel een aantal keren op zijn plek wordt gezet;

Lees verder

Perceptie op straf
Ronald Heidanus

Perceptie op straf

  • By Ronald Heidanus
  • 16 november 2017
  • onderwijs

Mijn vouwfiets zet ik op slot in de personeelsstalling en ik loop in de richting van de zijingang van de school. Wanneer je de deur opent kom je in een lange, smalle hal die aan weerszijden vol staat met kluisjes. Deze ingang grenst ook aan lokaal 000. Zo’n vet nummer! Vind ik. Lokaal nul. Niet zomaar één nul, nee drie. Op een rij.

Als ik de school binnenstap en de hal betreed zie ik rechts in mijn ooghoek een leerling zitten. In een split second maak ik in gedachten een shift naar dat wat ik eerder meemaakte. Pijn van op de scholen waar ik ooit werkte. Terug naar het verleden en herbeleven. Herbeleven van alle -negatieve- situaties waarop een leerling uiteindelijk op de gang belandde. Naar de gang werd gesleept.

Lees verder

Wie de broek past
Ronald Heidanus

Wie de broek past

Het regent. Naar buiten gaan zit er deze ochtend voor de kinderen niet in. Er is zelfs al rekening mee gehouden. In de speelzaal is een soort apenkooiopstelling klaargezet. Maar voordat ze gaan spelen wordt de bak met gymschoenen door een kind opgehaald. Als iedereen in de kring zit worden ze uitgedeeld. Tegelijkertijd met het uitdelen wordt verteld dat de trui en broek uitgedaan moeten worden.

Moeten.
Ja.

Lees verder

Beschikbaar (en) op papier
Ronald Heidanus

Beschikbaar (en) op papier

Beschikbaar kun je altijd zijn. Het is een ‘keuze’. Voorbij het ‘mythische’ mindset een vorm van zijn. Ja, het kost wat energie. En ja, het is belangrijk je eigen grenzen hierin te bewaken. Maar het kan. Echt! En tijd, ruimte en lesprogramma’s zijn slechts excuses die je vasthouden in je eigen mentale gevangenis…

Waarom zo’n stellig statement?
Omdat ik denk dat beschikbaarheid de kern van tact is!

Het was Teun die mij met zijn concrete ervaring er van bewust maakte dat het gevoel van beschikbaarheid al zo dichtbij te vinden is. Hij deelde één van zijn ervaringen met mij. Deze ervaring raakte mij. Diep. Hij voelde zich niet gehoord. Herkenbaar. Vroeger, maar zelfs ook tegenwoordig nog wel…

“Meneer, mag ik een privégesprek op de gang met u?”

Lees verder

Gewóón praten
Ronald Heidanus

Gewóón praten

Voor mij is er ogenschijnlijk niets aan de hand. Sterker, de les liep eigenlijk heel goed: een strakke, sterke instructie, inoefening en ruimte om zelf te oefenen. Ja, ergens merk ik wel wat spanning. ‘Het niet helemaal in je hum zijn’, zoals ik dat vroeger altijd hoorde. Wanneer ik met een verkeerd been uit bed stapte. Net iets te weinig of juist te vast geslapen had. Zo’n dag loopt dan altijd net even iets anders. Dan verwacht. Uit alle macht probeerde ik me dan aan routines vast te houden. Maar steeds het gevoel dat ik net een stap te laat was. Alsof de klok mij op de hielen zat. Niet de ruimte om mezelf te resetten.

Lees verder